Vaak was het een grote waas van allerlei prikkels, ik kon niet meer helder nadenken.

Vincent — cliënt bij Eleos

"Als kind was ik al een druk mannetje. Ik was altijd aan het rennen en stuiterde het hele huis door. Op school kon ik me niet concentreren en was ik vaak de grappenmaker van de klas. Dat het uiteindelijk ook als volwassene zo’n groot effect op mijn leven zou hebben, had ik niet verwacht.

Aan het eind van de dag was ik doodmoe, maar kon ik niet slapen. Ik kon gerust tweeënhalfuur naar het plafond liggen staren en maar blijven malen. Tijdens gesprekken zat ik constant met mijn benen te wiebelen en was ik aan het friemelen met mijn vingers. Als ik muziek hoorde, trommelde ik met mijn vingers mee op tafel of op m’n benen.

Tijdens mijn puberjaren merkte ik dat mijn sociale contacten leden onder mijn druk-zijn. Tijdens veel gesprekken met familie of vrienden was ik zo druk met andere dingen in mijn hoofd, dat ik al gauw geen weet meer had van waar het gesprek over ging. Naar de kerk gaan was helemaal een ramp. Het zingen vond ik prettig, daar genoot ik van. Maar de preek ging rakelings langs me heen. Ik was veel te druk met wat er allemaal door mijn hoofd gierde. Mijn gedachten waren een grote waas tijdens het halfuur dat de dominee het woord had.

Mijn ouders hebben me van jongs af aan bestempeld als ‘dat drukke joch’. Daardoor was het druk-zijn mijn identiteit geworden. Overal waar ik vrienden en contacten had, stond ik bekend als de druktemaker, als iemand die geen 10 seconden stil kon zitten. Ik heb er nooit aan gedacht om hulp te gaan zoeken, omdat ik dacht dat het onderdeel was van mijn identiteit. Het was een gegeven, niet iets waar ik iets aan zou kunnen doen.

Toen ik een relatie kreeg en later trouwde, liep ik echt vast. Door mijn drukte kon ik mijn vrouw niet de aandacht geven die ik wilde. Ik wilde wel oprechte interesse in haar tonen, maar het lukte me gewoon niet om diepgaande gesprekken met haar te voeren. Toen zijn we toch eens gaan onderzoeken wat we hier aan zouden kunnen doen. Zo kwam ik bij een ggz-instelling terecht, waar ik een aantal gesprekken had.

Vrij snel werd ik getest en kreeg ik de diagnose ADHD. Ik wilde helemaal niet zo’n stempeltje, maar wilde wel leren omgaan met mijn symptomen. Eerst probeerde ik dat met medicijnen, maar dat bleek niet genoeg. Dankzij coaching leerde ik mijn problemen hanteerbaar te maken.

Door het bespreken van mijn gedrag en het stellen van concrete doelen, merkte ik langzamerhand vooruitgang. De gesprekken met mijn vrouw verliepen beter. Ik kon me concentreren op huishoudelijk taken en op mijn werk werd ik veel productiever.

Ik blijf het nog steeds een beetje vervelend vinden om rond te lopen met een diagnose, maar zie het niet langer als onderdeel van mijn identiteit. Ik ben niet meer ‘dat drukke joch’, maar een man die om weet te gaan met zijn uitdagingen. Dat het nog steeds op veel terreinen in mijn leven naar voren komt, vind ik niet meer zo vervelend. Ik ben mijn energie en impulsiviteit als kracht gaan zien. Dankzij de coaching heb ik een positieve draai kunnen geven aan mijn ADHD."

*dit ervaringsverhaal is waargebeurd, maar Vincent is niet zijn echte naam

Zelftest

Herken jij jezelf in dit verhaal? Beantwoord een anoniem een aantal eenvoudige vragen en ontdek of dit thema bij je past.

Doe de zelftest

Contact

Mail of bel als je meer informatie wilt of gewoon eens wilt praten.

Neem contact op