“Ik dacht: ik kom er vast nooit overheen. Maar gelukkig helpen de gesprekken bij Eleos echt. Ik zou het iedere jongere met depressieve klachten willen aanraden: ga praten met iemand die er verstand van heeft, en jou kan helpen.
Ik was vanaf de derde klas erg verdrietig. Ik voelde me depressief. Ik lag het liefste maar in bed en kon niet op positieve gedachten komen. Ik kon mezelf niet meer oppeppen zeg maar. Somber was ik regelmatig. En ik zat eindeloos aan mijn huiswerk als ik uit school kwam.
Nadat ik met mijn ouders praatte over hoe verdrietig en somber ik me voelde, ben ik gesprekken gaan voeren met een hulpverlener. Dat wilde ik eerst echt niet. Ik had namelijk niet het idee dat praten me zou helpen. Ik wilde vooral in bed liggen en niks doen. Uiteindelijk ben ik toch gesprekken gaan voeren met een hulpverlener van Eleos.
Ik heb regelmatig een gesprek met haar. Zij laat mij tijdens dat gesprek eigenlijk zelf ontdekken wat ik wil bereiken. We hebben ook een stappenplan gemaakt om mijn doelen haalbaar en concreet te maken, je maakt dan eigenlijk afspraken met jezelf. Ik wilde bijvoorbeeld heel graag minder tijd besteden aan mijn huiswerk. Daar zat ik soms wel vierenhalf uur per dag aan. Nu is tweeënhalf uur het maximum. Dan houd ik ook nog tijd over om andere dingen te doen na schooltijd. Daardoor voel ik me minder down en kan ik leuke dingen ondernemen.
De gesprekken zijn soms best pittig, bijvoorbeeld als het over m’n donkerste gedachten gaat. En ik ben ook niet altijd in de stemming om over mezelf te praten. Maar tot nu toe helpt het me echt. Het volgende wat we gaan aanpakken is hoe ik over mezelf denk, mijn zelfbeeld. Ik moet nu iedere dag twee positieve dingen opschrijven.
Mijn moeder heeft soms ook een gesprek met mijn hulpverlener. Maar ze is niet standaard bij ieder gesprek aanwezig hoor.
Als ik naar de toekomst kijk, hoop ik dat ik mijn zelfbeeld dan wat opgekrikt heb, en ik de moeilijke dingen in mijn leven een plekje heb kunnen geven. Ik merk nu al dat ik minder depressief ben, en daardoor rustiger en gezelliger wordt.”
*dit ervaringsverhaal is waargebeurd, maar Alette is niet haar echte naam
Nadat ik met mijn ouders praatte over hoe verdrietig en somber ik me voelde, ben ik gesprekken gaan voeren met een hulpverlener. Dat wilde ik eerst echt niet. Ik had namelijk niet het idee dat praten me zou helpen. Ik wilde vooral in bed liggen en niks doen. Uiteindelijk ben ik toch gesprekken gaan voeren met een hulpverlener van Eleos.
Ik heb regelmatig een gesprek met haar. Zij laat mij tijdens dat gesprek eigenlijk zelf ontdekken wat ik wil bereiken. We hebben ook een stappenplan gemaakt om mijn doelen haalbaar en concreet te maken, je maakt dan eigenlijk afspraken met jezelf. Ik wilde bijvoorbeeld heel graag minder tijd besteden aan mijn huiswerk. Daar zat ik soms wel vierenhalf uur per dag aan. Nu is tweeënhalf uur het maximum. Dan houd ik ook nog tijd over om andere dingen te doen na schooltijd. Daardoor voel ik me minder down en kan ik leuke dingen ondernemen.
De gesprekken zijn soms best pittig, bijvoorbeeld als het over m’n donkerste gedachten gaat. En ik ben ook niet altijd in de stemming om over mezelf te praten. Maar tot nu toe helpt het me echt. Het volgende wat we gaan aanpakken is hoe ik over mezelf denk, mijn zelfbeeld. Ik moet nu iedere dag twee positieve dingen opschrijven.
Mijn moeder heeft soms ook een gesprek met mijn hulpverlener. Maar ze is niet standaard bij ieder gesprek aanwezig hoor.
Als ik naar de toekomst kijk, hoop ik dat ik mijn zelfbeeld dan wat opgekrikt heb, en ik de moeilijke dingen in mijn leven een plekje heb kunnen geven. Ik merk nu al dat ik minder depressief ben, en daardoor rustiger en gezelliger wordt.”
*dit ervaringsverhaal is waargebeurd, maar Alette is niet haar echte naam
Zelftest
Herken jij jezelf in dit verhaal? Beantwoord een anoniem een aantal eenvoudige vragen en ontdek of dit thema bij je past.
Doe de zelftest